Opublikowane w

Jak rozmawiać z osobą z demencją o kamerce w domu?

Osoby z demencją często doświadczają lęku, który może objawiać się nietypowymi zachowaniami – jednym z nich jest barykadowanie drzwi meblami, zwłaszcza na noc. Opiekunowie, którzy martwią się o bezpieczeństwo bliskich, nierzadko decydują się na instalację kamery monitorującej. Niestety, urządzenia te mogą wzbudzić niepokój lub podejrzliwość u chorego. Jak delikatnie wprowadzić kamerę do domu osoby z demencją, aby uniknąć dodatkowego stresu?

Dlaczego osoby z demencją obawiają się kamer?

Demencja prowadzi do trudności w rozpoznawaniu przedmiotów oraz rozumieniu ich przeznaczenia. Kamera – choć dla nas neutralna i wręcz pomocna – może być odebrana jako obiekt zagrożenia. Chory może czuć się obserwowany, podglądany lub mieć wrażenie, że ktoś chce mu zaszkodzić. W efekcie wzrasta jego niepokój i lęk, co dodatkowo pogłębia poczucie zagrożenia.

Jak wprowadzić kamerę, aby nie wzbudzić lęku?

Najważniejszą zasadą jest delikatność i prostota komunikatu. W praktyce oznacza to unikanie technicznych, skomplikowanych opisów. Lepiej zastosować prostą metaforę, np.: „To urządzenie wzmacnia sygnał do telewizora. Dzięki temu obraz będzie wyraźniejszy.” „Instalujemy to urządzenie, by internet działał szybciej i bez zakłóceń.” Takie wyjaśnienia są znacznie łatwiejsze do zaakceptowania przez osobę chorą, ponieważ dotyczą urządzeń, które są jej dobrze znane, takich jak telewizor lub internet. Syn mojego pacjenta: „Powiedziałem tacie, że montujemy to urządzenie, żeby wzmocnić sygnał do telewizora, który ostatnio szwankował. Tata zaakceptował to bez problemu, a ja zyskałem możliwość sprawdzania, czy wszystko u niego w porządku.”

Czego unikać podczas rozmowy o kamerze?

Nigdy nie używaj słów, które mogą sugerować „kontrolę” czy „obserwowanie”. Sformułowania takie jak „kamera” czy „monitorowanie” mogą budzić silny niepokój i zwiększać podejrzliwość osoby chorej. Unikaj też zbyt szczegółowych, technicznych wyjaśnień – w demencji im prostszy komunikat, tym lepszy efekt. Zawsze uspokajaj, mówiąc np.: „To tylko pomaga, żebyśmy mogli być spokojni.”

Podsumowanie treści

Osoby z demencją mogą bać się kamer, ponieważ nie rozumieją ich przeznaczenia. Wyjaśniaj obecność kamer w sposób prosty, najlepiej odnosząc się do urządzeń już znanych, np. telewizora czy internetu. Unikaj słów sugerujących kontrolę, podglądanie czy obserwację. Delikatne wprowadzenie kamer pozwala zapewnić bezpieczeństwo bliskiej osobie bez generowania dodatkowego stresu.

Jeśli szukasz więcej porad dotyczących opieki nad osobą z demencją, zachęcam Cię do regularnego odwiedzania naszego bloga.

Opublikowane w

JAK NIE PRZEGAPIĆ SUBTELNYCH OBJAWÓW DEMENCJI?

Kluczem jest uważność – nie tylko wobec innych, ale i wobec siebie. Nasz umysł, podobnie jak ciało, wysyła ostrzegawcze sygnały, a my często ignorujemy je, tłumacząc sobie, że „to tylko chwilowa nieuwaga” albo „wszystkim się zdarza”. Owszem, wszystkim zdarza się zapomnieć, ale są pewne znaki, które mogą wskazywać, że dzieje się coś więcej.

Oto kilka pytań, które warto sobie (lub bliskiej osobie) zadać:

  • Czy coraz częściej gubisz rzeczy w nietypowych miejscach, np. klucze w lodówce?
  • Czy zdarza ci się zapominać o niedawno podjętych decyzjach lub rozmowach i nie przypominać ich sobie nawet po podpowiedziach?
  • Czy masz trudności z odnalezieniem się w miejscach, które dobrze znasz?
  • Czy zauważyłeś, że masz większy problem ze znalezieniem odpowiednich słów niż kilka lat temu?
  • Czy bliscy zwracają uwagę, że częściej się powtarzasz?
  • Czy coraz trudniej przychodzi ci planowanie lub wykonywanie złożonych czynności, np. gotowanie wieloskładnikowego dania?
  • Czy doświadczasz nagłych zmian nastroju, drażliwości, lęku lub apatii bez wyraźnego powodu?

Jeśli na kilka z tych pytań odpowiedź brzmi „tak” – nie jest to jeszcze powód do paniki, ale dobry moment, aby skonsultować się z lekarzem lub psychologiem. Warto pamiętać, że wiele czynników – stres, depresja, brak snu, niedobory witamin – może wpływać na pamięć i koncentrację, a nie każde zapomnienie oznacza początek demencji.

Kiedy i w jaki sposób sprawdzić, czy to demencja, czy naturalne starzenie?Starzenie się to nieuchronny proces, ale nie musi oznaczać utraty zdolności poznawczych. Istnieją różnice między „normalnym” zapominaniem a objawami demencji:

Naturalne starzenie się:

  • Sporadyczne zapominanie imion czy nazw miejsc, ale przypominanie ich sobie później.
  • Gubienie rzeczy, ale odnajdywanie ich po namyśle.
  • Sporadyczne trudności z przypomnieniem sobie odpowiedniego słowa.
  • Krótkotrwała dezorientacja w nowym miejscu.
  • Zapominanie o spotkaniach, ale przypominanie sobie po jakimś czasie.

Objawy demencji:

  • Częste zapominanie imion bliskich osób i brak przypomnienia sobie ich w ogóle.
  • Chowanie przedmiotów w nietypowych miejscach i niemożność ich znalezienia.
  • Częste zastępowanie słów błędnymi lub całkowite zapominanie ich znaczenia.
  • Problemy z odnalezieniem się w dobrze znanym otoczeniu.
  • Całkowite zapominanie o zaplanowanych wydarzeniach i brak świadomości, że miały mieć miejsce.

Jeśli zauważasz u siebie lub u bliskiej osoby nasilające się trudności w tych obszarach, warto wykonać prosty test pamięciowy u lekarza rodzinnego lub neurologa. Wczesna diagnoza daje szansę na spowolnienie postępu choroby i wdrożenie odpowiedniego wsparcia.

Dlaczego warto słuchać tych cichych dzwonów ostrzegawczych?

Pierwsze objawy demencji to nie wyrok – to sygnał, że trzeba się zatrzymać, przyjrzeć i działać. Dlatego nie ignorujmy tych subtelnych zmian, bądźmy czujni i troskliwi wobec siebie i naszych bliskich.

Opublikowane w

DEMENCJA JEST JAK DRZEWO…

Demencja, to często niezrozumiały proces choróbowy. Dochodzi do wielu zamian w zakresie funkcjonowania poznawczego. Zmienia się osobowość człowieka. Dochodzą zaburzenia zachowania. Dorosły człowiek z czasem staje się zależny od drugiego człowieka (w zależności od rodzaju demencji częsciowo lub całkowicie).
Jest to proces neurodegeneracyjny, który stopniowo niszczy naszą zdolność do pamiętania, myślenia, rozumowania i podejmowania decyzji. Jednym z charakterystycznych objawów demencji jest zawężenie horyzontu czasowego – tracimy zdolność do długoterminowego planowania, a jedynie chwila obecna – tu i teraz – staje się istotne.
Zanikająca świadomość siebie i zawężający się horyzont poznawczy są głównymi przyczynami tego zjawiska. Osoby dotknięte demencją tracą stopniowo kontakt ze światem zewnętrznym, a ich umysł jest coraz bardziej ograniczony. Tylko nieliczni potrafią utrzymać się w horyzoncie społecznym, zachowując zdolność do komunikacji i interakcji.

Proces demencyjny można porównać do drzewa, które stopniowo traci swoje rozłożyste gałęzie i liście, aż pozostaje tylko jego pień – rdzeń najprostszych odczuć i emocji.

🌳Drzewo jako symbol ładu życia.

Na początku życia człowieka drzewo jest silne i rozłożyste. Ma stabilny pień (poczucie tożsamości), rozgałęzione konary (relacje, wspomnienia, plany) oraz liście (codzienne myśli, obowiązki, szczegóły). Wszystko jest w harmonii – korzenie sięgają głęboko w przeszłość, a gałęzie daleko w przyszłość.

🌳Demencja jako proces utraty ładu.

Wraz z chorobą drzewo stopniowo traci swój ład. Najpierw opadają liście – drobne szczegóły życia umykają. Potem usychają mniejsze gałęzie – plany, orientacja w czasie i przestrzeni. Z czasem odpadają większe konary – relacje, wspomnienia z dorosłości, samodzielność. W końcu pozostaje tylko pień – najbardziej pierwotne instynkty i emocje, takie jak poczucie bezpieczeństwa, potrzeba bliskości czy reakcja na ciepło i dotyk.

🌳Ład w demencji – nowa harmonia

Chociaż demencja rozbija dotychczasowy porządek życia, nie oznacza to całkowitego chaosu. Tak jak drzewo bez liści nie przestaje być drzewem, tak człowiek z demencją nadal ma swoją wartość, godność i potrzebę bliskości. Można stworzyć nowy, prostszy ład – oparty na rytuałach, spokojnym otoczeniu, cierpliwości i akceptacji. Drzewo zimą nie jest puste, tylko w innym stanie – tak samo osoba z demencją nie jest „pusta”, lecz żyje w świecie, który my musimy nauczyć się rozumieć.

Rola opiekunów jest kluczowa. Są jak ogrodnicy, którzy nie mogą zatrzymać opadania liści, ale mogą dbać o pień, chronić przed burzami i zapewnić bliskość.

Opublikowane w

DEMENCJA A CHOROBA ALZHEIMERA

Czy demencja to jest to samo, co choroba Alzheimer?

To pytanie nurtuje wiele osób, które zetknęły się z problemem zaburzeń poznawczych u swoich bliskich. Chociaż oba terminy są często używane zamiennie, istnieją między nimi istotne różnice.

Demencja jest ogólnym terminem określającym zespół objawów, które wpływają na funkcjonowanie mózgu. Objawy te mogą obejmować problemy z pamięcią, myśleniem, językiem, orientacją, zdolnością do wykonywania codziennych czynności i kontroli emocji. Z kolei choroba Alzheimera jest jedną z wielu przyczyn demencji. Jest to postępująca choroba neurodegeneracyjna, która powoduje stopniowe pogorszenie funkcji poznawczych i prowadzi do utraty niezależności osoby chorej.

Warto zauważyć, że demencja może mieć różne przyczyny, takie jak udary mózgu, choroby układu krążenia, choroby genetyczne czy urazy głowy. Choroba Alzheimera natomiast charakteryzuje nagromadzenie złogów toksycznych białek w mózgu.

Mimo że demencja i choroba Alzheimera mają różne podłoże, ich objawy mogą się częściowo pokrywać. Dlatego też diagnoza jest kluczowa dla odpowiedniego leczenia i opieki nad osobą dotkniętą tymi schorzeniami.

Podsumowując, choć demencja nie jest synonimem choroby Alzheimera, oba terminy są ze sobą ściśle powiązane. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z różnicy między nimi i poszukiwać profesjonalnej pomocy w przypadku wystąpienia objawów zaburzeń poznawczych u siebie lub swoich bliskich.

🆘 Potrzebujesz pomocy? Skorzystaj z konsultacji on-line, które prowadzę – więcej informacji pod linkiem TUTAJ

Opublikowane w

7 KROKÓW DO ZROZUMIENIA ZACHOWAŃ OSOBY ŻYJĄCEJ Z DEMENCJĄ

Nie jest tajemnicą, że demencja może wpłynąć na zachowanie i osobowość osoby cierpiącej na tę chorobę. Dla opiekunów i bliskich pacjentów może to być trudne do zrozumienia i zaakceptowania. Dlatego przygotowałam 7 kroków, które pomogą lepiej zrozumieć zachowania osoby z demencją.

1. Edukacja – pierwszym krokiem jest zdobycie wiedzy na temat demencji i jej wpływu na zachowanie. Im lepiej zrozumiesz mechanizmy tej choroby, tym łatwiej będzie Ci zaakceptować zachowania osoby chorej.

2. Wejście w świat osoby z demencją/empatia – wszyscy reagujemy na świat w inny sposób, więc próbuj zawsze postawić się w sytuacji osoby z demencją i spróbować zrozumieć, dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej. Pomoże Ci w tym wiedza o tym, co dzieje się w mózgu osoby z demencją.

3. Spowolnienie/zatrzymanie się – osoba z demencją może mieć trudności z komunikacją i wyrażaniem swoich potrzeb. Daj jej czas na wyrażenie swoich emocji i myśli.

4. Uznanie – ważne jest, aby uznać i przyjąć za fakt, że to, co osoba chora widzi, słyszy czuje jest jej aktualnym przeżyciem/doświadczeniem. Nie bagatelizuj emocji bliskiego z emencją, nawet jeśli wydają Ci się irracjonalne.

5. Adaptacja – staraj się dostosować środowisko do potrzeb i możliwości osoby z demencją. Nie wszystkie sytuacje mogą być łatwe dla niej, dlatego warto dostosować się do jej tempa i możliwości.

6. Spokój – zachowanie osoby z demencją może być nieprzewidywalne, dlatego ważne jest, aby zachować spokój i opanowanie w danej sytuacji. Pomoże Ci w tym wiedza, jak reagować na (nie)typowe zachowania osób z demcneją.

7. Wsparcie – Nie bój się poprosić o pomoc i wsparcie. Opieka nad osobą z demencją może być bardzo wymagająca, dlatego ważne jest, aby mieć wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół czy specjalistów.

Pamiętaj, że zrozumienie i akceptacja zachowań osoby z demencją wymaga czasu i wysiłku, ale może przynieść wiele satysfakcji i zbliżyć Cię do bliskiej Ci osoby.

Opublikowane w

DEMENCJA i SŁODYCZE

„Mój bliski wyjada wszystkie cukierki, które są w zasięgu wzroku”.
„Nic nie chce jeść, a jak dam ciastka,
to zje wszystkie”.
„Słodkie muszę chować głęboko, bo znajdzie”.
Twój bliski z demencją ma zwiększoną ochotę na słodycze i cukier?
🔴 Demencja może zaburzać odczuwanie innych smaków, takich jak słony, kwaśny czy gorzki. Smak słodki często jest jednym z ostatnich smaków, który osoby dotknięte demencją wciąż rozpoznają i czerpią z niego przyjemność.
🔴 Cukier jest łatwo dostępnym źródłem energii. Osoby z demencją mogą nieświadomie wybierać słodkie pokarmy aby szybko uzupełnić zapotrzebowanie energetyczne.
​🔴 Osoby z demencją z powodu trudności z interpretacją rzeczywistości często odczuwają lęk, niepokój lub dezorientację. Słodkie jedzenie może działać jako forma pocieszenia lub poprawy nastroju.
🔴 Psychika osoby z demencją może wracać do okresu wczesnodziecięcego, a słodkie jedzenie może budzić pozytywne wspomnienia związane z młodością.
👉 Jeśli to możliwe zastępuj ciastka, cukierki zdrowymi przekąsami takimi jak daktyle, figi, morele, itp.
👉 Przyjrzyj się jak wygląda Wasz dzień – często brak zajęcia/nuda powoduje ogromną potrzebę stymulacji w postaci słodkiego(!)
👉 Zaobserwuj, kiedy pojawia się potrzeba słodkiego? – być może bliskość i namiastka zainteresowań z dzieciństwa,
podczas wspólnie spędzonego czasu,
ukoi i zaspokoi potrzebę słodkiego.
Opublikowane w

JAK ZACHĘCIĆ BLISKIEGO DO WIZYTY U LEKARZA?

Jak zachęcić do wizyty u lekarza bliskiego, u którego podejrzewamy początki demencji?

„Chcecie zrobić ze mnie wariata/głupiego”
„Nie potrzebuję lekarza, nic mi nie jest”
„Chcecie się mnie pozbyć!”
„Sama idź się leczyć”
Znasz to?

Twój bliski może być przekonany, że proponując wizytę u lekarza, chcesz mu coś wmówić (serio!). To nie złośliwość ani upór. To lęk, który go ogarnia, bo sam nie rozumie tego, co się z nim dzieje.

Kilka wskazówek w mojej rozmowie w Pytanie na śniadanie 👉https://pytanienasniadanie.tvp.pl/79634441/objawy-demencji-i-alzheimera👈

Trudny temat i dobry czas. Dziękuję za to spotkanie Pani Katarzynie Dowbor i Panu Filipowi Antonowiczowi