Być może zauważyłeś, że ktoś Ci bliski ma problemy z pamięcią? Być może znajomy coraz częściej zapomina o umówionym spotkaniu? Jak opowiedzieć im o swoich obawach lub zachęcić do wizyty u lekarza?
Zauważasz problem i chciałbyś zareagować, ale…
- Boisz się rozmawiać o tym, ponieważ nie chcesz jej przestraszyć.
- Wiesz, że prawdopodobnie zaprzeczy i rozmowa skończy się kłótnią.
- Próbowałeś przedyskutować to wcześniej, ale się twój bliski jedynie zdenerwował się.
Oto co może ułatwić obojgu rozmowę
Właściwy czas i miejsce
Upewnij się, że jesteście w przyjaznym otoczeniu i dobrej atmosferze – może podczas picia herbaty w kuchni lub podczas regularnego spaceru po parku. Upewnij się, że żaden z was nie czuje się zestresowany, płaczliwy lub rozdrażniony.
Nie rozmawiaj, w sytuacji kiedy bliska ci osoba coś zgubi lub zapomni. Możesz pomyśleć, że jest to dobry sposób na „udowodnienie” swojego punktu widzenia, ale tylko sprawi, że osoba, na której ci zależy, będzie upokorzona i zacznie bronić się.
Bądź otwarty
Rozpocząć rozmowę od bardzo ogólnego pytania. Na przykład „ostatnio wydajesz się nie być sobą. Jak się czujesz? Czy coś cię martwi?
Słuchaj uważnie
Może być, że bliski zdecyduje się od razu otworzyć. Jeśli tak, pozwól mu mówić bez przerywania lub zaprzeczania. Następnie odpowiedz pozytywnie i życzliwie. Na przykład: „Naprawdę cieszę się, że o tym rozmawiamy, ponieważ brzmi to tak, jakby przeszkadzało ci to od dłuższego czasu. Może poszlibyśmy do lekarza? Może będzie w stanie pomóc lub po prostu uspokoić twój umysł.
Jednak rozmowa może nie przebiegać tak gładko …
Często osoby z trudnościami z pamięcią mówią:
- „Z moją pamięcią nie dzieje się nic złego, po prostu czuję się zmęczony”.
Odpowiedz: „Możesz mieć rację, zauważyłem, jak ostatnio byłeś zmęczony. Możesz mieć anemię lub problem z tarczycą. Niedobór witaminy B lub niedoczynność tarczycy może powodować problemy z pamięcią u osób w twoim wieku, może warto zrobić badanie krwi?
Wiedz! Przed zdiagnozowaniem otępienia lekarz rodzinny z pewnością będzie chciał je wykluczyć najpierw na podstawie badania krwi.
Pamiętaj! Przypomnienie ukochanej osobie, że istnieją inne przyczyny utraty pamięci, może sprawić, że poczuje się bardziej skłonna do wizyty u lekarza rodzinnego.
- „Wszystko jest w porządku, za bardzo się martwisz”.
Odpowiedz: „Masz rację, martwię się o ciebie, ale to dlatego, że bardzo mnie to obchodzi i zauważyłem, że masz problemy z zrobieniem filiżanki herbaty (na przykład). To nie twoja wina i może to być nic istotnego, po prostu byłbym bardziej szczęsliwy, gdybyśmy to sprawdzili. Czy możemy to zrobić?
Wiedz! To naprawdę ważne, aby uznać i uszanować uczucia danej osoby. Ale ważne jest również, aby być szczerym. Dając im przykład rzeczy, o którą się martwisz, ale bez wzbudzania poczucia winy.
Pamiętaj! Jeśli przedstawisz to w sposób prosty, przyjacielski, możesz być bardziej przekonywujący, zwłaszcza, że pochodzi od kogoś, kto naprawdę się martwi.
Działaj
Używaj prostego, bezpośredniego języka – ale utrzymuj głos ciepły i przyjazny
Bądź gotów do podjęcia wspólnych działań – jeśli bliski zgodzi się na wizytę u lekarza, umów się na spotkanie natychmiast. Nie twórz problemów.
Nie obwiniaj
Dla twojego bliskiego problem z pamięcią może być frustrujący i niepokojący, ale to nie jego wina. Okaż empatie. Porównaj, że podobnie jak choruje serce, wątroba tak i mózg i nie ma w tym nic wstydliwego.
Co jeśli nic z tego nie zadziała?
Możliwe, że twój krewny nadal odmawia przyjęcia pomocy zaprzeczając problemowi. Nie chce skorzystać z wizyty u lekarza. Jest to całkiem zrozumiałe – sam może być naprawdę przerażony sytuacją lub zdezorientowany.
Więc:
- Poddaj się z sympatią, zmień temat i spróbuj ponownie innym razem.
- Zastanów się, czy nie poprosić kogoś innego, aby z nim porozmawiał. Na przykład, jeśli martwisz się o rodzica, być może będzie bardziej skłonny do zwierzenia się bliskiemu przyjacielowi w podobnym wieku.
Dobrze wiedzieć
Wiele osób z demencją w głębi serca może odczuwać zadowolenie, gdy ktoś zauważy ich problemy z pamięcią. Może być to wielką ulgą wiedzieć, że nie są sami i że ktoś chce pomóc. Nie rzadko jednak potrzebują czasu i spokoju, by o tym mówić.